Wszystko przez Śnieżkę!

Od kilku dni w czasie codziennej prasówki rzucał mi się w oczy artykuł dot. Disneya i jego księżniczek. Jako fanka bajek i generalnie animacji wszelakich w końcu znalazłam chwilę żeby się z nim zapoznać i już na wstępie poczułam jakiś wewnętrzny imperatyw co by się w temacie wypowiedzieć. Nie jako znawca dziecięcej psychiki tylko jako dorosła kobieta wychowana m.in. na bajkach Disneya właśnie. 

Szczerze mówiąc nie rozumiem całej tej nagonki na księżniczki. Nagle ludzie doznali olśnienia, że rzeczywistość znacząco różni się od tego co widzimy w bajkach – czyli co? Do tej pory żyli w słodkiej niewiedzy? Nie wydaje mi się.
Jestem natomiast prawie pewna, że disneyowskie panny są świetnymi kozłami ofiarnymi. Przecież jak kompleksy to przez Śnieżkę, jak uległość to Kopciuszek, jak skupienie na cielesności to Arielka, a wszystko co najgorsze to Aurora, bo ona nie dość, że ładna, to się po prostu położyła i czekała, aż pojawi się ten jedyny… Wg pana Davida Trumble, wszystkie te Belle i Dżasminy pakują nas w „sztywne ramy”, a do naszych głów wciskają „niewłaściwe modele i wzorce postrzegania świata”… Jak dla mnie jest to wniosek bardzo grubymi nićmi szyty, dodatkowo odnoszę nieodparte wrażenie, że Pan Trumble nie zadał sobie trudu i nie obejrzał żadnej z bajek Disneya do których pije, a swój osąd opiera tylko na rysunkach znalezionych w Internecie. Z tego co pamiętam to znakomita większość osławionych księżniczek buntowała się przeciwko ramom i wzorcom, które były im narzucone przez starszych, mądrzejszych – np. Ariel, ale również Aurora czy z późniejszych bajek Roszpunka. Fakt, że zazwyczaj popadały przez to w tarapaty, ale finalnie dopinały swego. Kopciuszek pokazywał, że ciężka praca popłaca, a Śnieżka że należy się troszczyć o innych, Bella, że poza pięknem zewnętrznym liczy się to co mamy w środku i nie mam tu na myśli wątroby. Merida udowodniła, że można zmienić swoje przeznaczenie, a dodatkowo została pozbawiona typowo księżniczkowych atrybutów jak talia osy i wielkie oczyska (zgadzam się, z oburzeniem jakie wywołało jej wizualne uksiężniczkowienie). Fakt że gdzieś tam, w większości z bajek, przewijał się osławiony Książe-ze-Bajki, który finalnie zostawał mężem głównej bohaterki – no cóż począć, takie były czasy, swoją drogą przynajmniej te babki hajtały się z miłości.

Gapiłam się w te bajki co to niby takie okropne i takie nierealne rzeczy promują i żyję. Do tego mam się całkiem nieźle. Nie wierzę i nigdy nie wierzyłam w księcia na białym rumaku, wiedziałam natomiast, że na wszystko trzeba sobie zapracować, że rzeczy nie są dane ot tak. Przyjmowałam do wiadomości, że życie jest niesprawiedliwe, chociaż nie bez buntu przeciwko temu, buntuję się z resztą cały czas. Nie znoszę biernego czekania, wyręczania mnie i zakładania, że jak baba to sobie nie poradzi albo czegoś nie wie. Owszem lubię wyglądać ładnie, ale która kobieta tego nie lubi? Ze zboczeń jakie wyniosłam z bajania różnego typu odnotowuję jedynie wiarę w to, że ludzie są dobrzy (wiem, jestem naiwna) i że można się cieszyć z drobnych rzeczy. 
Panie Trumble gdzie zatem ta moja księżniczka co ją sobie powinnam wmawiać po obejrzeniu tych wszystkich bajek? Gdzie te moje kompleksy, sztywne ramy i inne okropności?  Na koniec mojego przydługiego wywodu dodam, że nie widzę potrzeby organizowania antyksiężniczkowej krucjaty, wystarczy odrobina zdrowego rozsądku, jak z resztą wszędzie. Nie zgadzam się z twierdzeniem, że bajki Disneya są niepoprawne i że odpowiadają za pranie biednych, dziecięcych mózgów.  Uważam, że pokazują uniwersalne wartości w sposób przystępny, no bo niby jak inaczej miały by to zrobić? Poza tym od czego są rodzice? Jeśli nie chcemy żeby dziecko uznało drogę Śnieżki za jedyną słuszną, to można z nim porozmawiać na temat tego co innego mogła zrobić bidulka, zamiast chować się po lasach i sprzątać u krasnoludków.
 
Oczywiście nie kłócę się z faktem, że bajki Disneya są wyidealizowane i naiwne, to żadne odkrycie, ale w sumie jakie miały by być jeśli nie takie?  Kopciuszek do końca życia miałby zapieprzać dla macochy podczas gdy księciunio hajtnął by się z jej siostrą Gryzeldą? Dlaczego nie? Przecież, czasem w życiu nie układa się po naszej myśli. Śnieżkę właściwie można by było uśmiercić od razu, bez okazywania litości przez drwala, a niech się zła królowa nacieszy. Bella mogłaby olać Bestię, napuścić na niego wioskowego macho, potem zamieszkać w zamku niedoszłego odczarowanego księcia, zaprzestać czytania swoich ukochanych książek, za to urodzić gromadę dzieci wieśniakowi, aby na koniec popaść w alkoholizm. Na dobitkę Śpiącej Królewnie zamiast urody, pięknego głosu i zmienienia klątwy trzy Wróżki mogły dać niewydolność nerek, garba i umiejętność wybekiwania alfabetu. Doprawdy cudnie i jak realistycznie. Tylko chyba nie o to w bajkach chodzi.

http://doblelol.com/2/housewives-funny.htm

Udostępnij ten post